ผมนี่ไม่รู้ว่านิสัยตัวเองดีหรือไม่ดี แต่ผมเป็นคนตั้งใจฟังคนพูดมาก ไม่ว่าจะเสียงอะไร คือถ้าพูดกันอยู่ในระดับที่ฟังเข้าใจ ผมจะฟังหมดซึ่งก็มีทั้งเรื่องที่ไม่เกี่ยวและเกี่ยวกับตัวเอง, กล่าวคือแม้คนอื่นจะพูดโทรศัพท์ผมก็จะตั้งใจฟังว่าคุยอะไร เพราะบางครั้งมันก็สำคัญกับเราในทางใดทางนึง
คือ ผมตั้งใจฟังแต่ก็ไม่ได้สอดแทรกเขาถ้าไม่จำเป็น แต่ผมตั้งใจฟังว่า คนๆนึงคุยอะไรกันและเมื่อประมวลผลแล้วว่ามันเกี่ยวข้องกับผม ผมก็ตั้งใจฟังมากขึ้นอีก และถ้าไม่สำคัญผมก็จะลบทิ้งออกไปเหมือนลบข้อมูลลง Recycle Bin ในเครื่องคอม
วันหนึ่ง ผมติดประชุม, จึงสั่งลูกน้องคนนึงให้ส่งสรุปเนื้อหาสินค้า 2-3 ตัวในบริษัทให้อีกแผนก เพราะเขารู้จักโปรดักตัวนั้นดีกว่าผม
1 ชม ผ่านไป ผมกลับมาออฟฟิศ และมันก็บอกว่ามันไม่รู้ว่าต้องสรุปยังไง (แล้วทำไมมึงไม่ถามคนอยากได้วะ) ผมก็เลยตัดรำคาญด้วยการโทรไปถามให้ และ พยายามพูดย้ำสิ่งที่คุยกับอีกฝ่ายให้ได้ยิน ผมนึกว่าผมคุยเสร็จมันจะทำงานต่อ ปรากฎว่า ไอ้ห่านั่นไม่ได้ฟังที่ผมพูดย้ำเลยว่า "ต้องทำอะไรแค่ไหน"
ผมถามว่า "ทำไมไม่ฟังสิ่งที่ผมพูดให้ฟัง"
มันสวน "การฟังคนอื่นพูดโทรศัพท์มันไม่ดีนะครับ"
ผม "แต่นี่มันสิ่งที่คุณอยากรู้ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ฟัง"
มัน "ผมก็นึกว่าพี่คุยงานกับคนอื่น (คือ ไม่เกี่ยวกับผม) ผมเลยไม่ฟัง"
ผมคิดในใจ "ไอ้สัส หูอยากถีบมึงตกเก้าอี้มาก"
ผมต้องเสียเวลาอธิบายซ้ำ แถมพอมันฟังเสร็จ มันก็บอกผมว่า
"งั้นพี่ก็เอาจากงานที่มีในเครื่องพี่สิ , ผมไม่มี copy"
ผม "แต่นั่นเป็นงานที่เอ็งเขียนเองนะ"
มัน "ผมไปพิมพ์ที่เครื่องพี่ ผมไม่มี copy"
ผม "แล้วถ้าวันนึงผมลาออกแล้วผมลบข้อมูลทั้งหมดทิ้งไป คุณจะทำยังไง"
มัน "แต่วันนี้พี่ก็ยังอยู่นี่ พี่ก็หาสิครับ"
ผมหยุดบทสนทนา และนั่งเสียเวลาหา จนส่งงานตามที่อีกแผนกนึงขอด้วยตัวเอง
โดยที่มันไม่ได้ทำเชี่ยอะไร
มัน "แล้วทำไมเขาต้องขอซ้ำๆซากๆ"
ผม "เวลาเราดีลกับคู่ค้าใหม่ ข้อมูลพวกนี้ก็ถูกขอวนไปวนมาแบบนี้แหละ"
มัน "ทำไมเขาไม่รู้จักเก็บว้า เอะอะทวงเรายิกๆ"
ผมไม่ได้ตอบ ผมคิดสบถในใจว่า
"ไอ้สัสกูนี่แหละอยากถามมึง ทำไมมึงเขียนมึงไม่มีเก็บวะ ก่อนจะว่าคนอื่น มึงถามตัวเองก่อนมั้ย?"
คือ อาจจะไม่เกี่ยวกับการรับฟังมากนะครับ
แต่คนบางคนแม่งเลวร้ายจริงๆ คือ ตรรกะหรือวิธีการใช้ชีวิตมันโคตรอยู่ด้วยยากมาก
คือแบบนี้เท่ากับว่า เอ็งจะไม่ใช้ชีวิตแบบ real time เลยเหรอ? คือ ใครพูดอะไรก็ไม่คิดจะฟัง,
เรื่องที่เขาพูดจะเกี่ยวกับตัวเองหรือไม่ ก็ไม่สนใจจะพิจารณาเลยเหรอ?
ต้องเข้าหา ต้องโทรหา ติดต่อกันโดยตรงเท่านั้น จึงจะฟังเหรอ?
จนวันนี้ผมเพิ่งเข้าใจตรรกะของมันว่า ที่ผ่านมา
เวลามันพูดอะไรกับเพื่อนในบริษัท มันคิดว่าคนอื่นจะไม่ตั้งใจฟังสินะ?
อะไรที่มันพล่ามน่ะ คนอื่นเขาได้ยินทั้งนั้นแหละ
และมันก็จะไม่เข้าใจเวลาผมด่าสวนในสิ่งที่มันพล่ามไร้สาระเสียเวลาทำงานนั้น
ทำไมผมจึงสวนมันทันทีได้
มันคงคิด "พี่แม่งโคตรไร้มารยาท ไม่ได้พูดกับพี่ซะหน่อย มาฟังทำไม"
แบบนี้เวลาไปใช้ชีวิตอยู่บนท้องถนน จะสังเกตการเปลี่ยนแปลงของสิ่งรอบตัวมั้ย?
เวลาอยู่ในการประชุม จะฟังเขามั้ย? หรือพอไม่ใช่เรื่องตัวเองก็จะไม่ฟังเลย
คือถ้ามีตะโกนให้หลบรถ หรือขอความคิดเห็น เอ็งจะไม่มีทางได้ยินเลยสินะ?
"ผมไม่ทันได้ฟัง"
ฟัค เขาคุยเรื่องเอ็งอยู่ทำไมไม่ฟัง?
แล้วคุณล่ะ คุณตั้งใจฟังคนอื่นพูดคุยกันมากแค่ไหน?
ข้อคิดดี แต่เรื่องแรกผมว่าจ่าว่าเค้าไม่ได้หรอก เรื่องที่จ่าคุยโทรศัพท์แล้วให้เค้าทำเลยน่ะ ถูกต้องแล้วที่ต้องจ่าจะมาอธิบายซ้ำเพื่อป้องกันการผิดพลาด ส่วนเรื่องหลังจากนั้นเห็นด้วย
ตอบลบ